El aerogato... de kat die uit de lucht kwam vallen

OenZ, voor wat betreft het avontuur; lees en huiver.

Gistermiddag, een uurtje of half drie. Klaar voor het zwembad. Lot staat, zoals altijd op mij te wachten (want waar is mijn boek, mijn bril, mijn handdoek. Heb ik mijn geld, de sleutel)wanneer ze opeens iets uit de lucht ziet vallen en meteen daarna een giga klap hoort. Gevolgd door het door merg en been gaand gehuil van een baby-poesje. Dat van de 2e verdieping naar beneden valt op de tegelvloer en minuten lang alleen maar huilt en niet beweegt. Lot in paniek, ik in paniek, mag je het beestje oprapen of niet. Ik ren naar de bar en roep in mijn beste spaans om hulp. Aan de gezichten van het personeel is dat echter niet best, want ze kijken alsof ze net uit een ei gekropen zijn. Eindelijk loopt er iemand die eruit ziet als een kok achter me aan. Op het moment dat we bij de plek des onheils aankomen blijkt het poesje zich al tussen de struiken gekropen te zijn. Deze poes heeft dus nog 8 levens over en maakt het voor zover wij kunnen zien redelijk goed. Hij of zij hinkt af en toe nog met een pootje maar maakt voor de rest een levendige indruk.


el aerogato

Gisteren heb ik voor het eerst 5 km gaan hardlopen. Zwaar in dat warme weer. Maar wel trots dat ik het gedaan heb. Stoer, hardlopen in Havana!

Vandaag de laatste les gehad op school en we hadden een heuse diploma uitreiking. Onze 3 klasgenoten, 1 steward en 1 stewardess van de Lufthansa, allebei super aardig en vooral hij erg grappig en gevat, en 1 student uit Engeland die boe noch bah zei... zijn ook klaar na deze week. Meerdere mensen uit het hotel blijven nog een week. Wij zijn blij dat het over is, het was leuk, maar een week is meer dan genoeg.
Morgen om 14.00 uur gaan we richting Viñales, de sigarenstreek die vooral om zijn gebergte erg in trek is bij natuurliefhebbers. We logeren waarschijnlijk in een casa particular van een kennis van Maira, onze lerares spaans.


onze klas, Rainer, Carola, Clement en Maira

Ik (Marilot) heb vandaag voor het eerst in een Pointer uit 1952 gezeten, de auto van Sergio, manager van Sprachcaffe. Als sinds maandag heeft hij me beloofd dat ik een stukje mee mocht rijden om het echte oltimer gevoel te ervaren maar heeft het vervolgens te druk gehad om deze belofte na te komen, tot vanmiddag toen hij mij van school naar huis reed (het lijkt wel Grease waar de stoere vetkuif het meisje naar huis brengt, alhoewel in dit geval alleen de oltimer past in het plaatje). Hoe is dat in een oltimer rijden? Gaaf!! Niet alleen omdat het voor mij uberhaupt de eerste keer was, maar ook omdat het in Havana is en dus extra speciaal. Wie weet welke oldtimers nog volgen maar dit heb ik in ieder geval al in de pocket.

Gisteren ben ik met mijn mede cursisten naar Casa del Tango geweest, waar we een presentatie van een aantal dansen voorgeschoteld kregen. Heel eerlijk gezegd was de kwaliteit niet hoog maar de gezelligheid des te meer, mede te danken aan de flessen rum die Segio had meegenomen en de Britse humor van Guy. Na 3 grote glazen BaCo (alleen in dit geval geen Barcardi maar Havana Club wat het dus een HaCo maakt), zijn we beland in Casa de la Musica waar ik nog twee heerlijke mojito's meester heb gemaakt. In de taxi op weg naar huis kon ik ineens vloeiend Spaans praten met de taxista en thuis gekomen ben ik als een blok in slaap gevallen. Me gusto La Habana!!



Het zwembad en onze zonnebanken ;)

@Noud: We wuv joe toe!! Volgende keer ga je mee!

@Boe: Ik hoop dat je een fijne verjaardag had, als ik terug ben vieren we je b-day feestje.

@Jolijn en Eef: Ik kan me helemaal voorstellen hoe jullie daar zitten. Gezelligheid alom. Graag neem ik jullie de volgende keer mee, maar eerst London eind dit jaar en dan zien we wel weer