Machu Picchu

Gisteren zijn we om 13.00 uur vertrokken uit Cusco, op weg naar Ollantaytambo waar we de trein naar Aqua Calientes hebben genomen. Vanuit hier hebben zijn we vandaag met een minibus naar Machu Picchu gebracht:

Om in Ollantaytambo/de heilige vallei te komen moesten we 45 min rijden door de higlands van Cusco. Als je in de steden al jaren terug gaat in de tijd, leven de mensen hier in de middeleeuwen. Het is dat je veel auto´s ziet, overal het coca cola logo en hier en daar een internet café. De mensen hier wonen in hutjes van adobe, een kleisteen, dezelfde kleur als de bergen en akkers in de omgeving. Kinderen hebben vuile gezichtjes en kleren, de vrouwen wassen de kleren in de rivier of in tobes en de mannen uit het dorp werken allemaal samen op het land, handmatig aardappels poten. Men leeft hier van de eigen oogst en heeft nauwelijks geld. Om de zoveel tijd staat er iemand langs de weg die zijn diensten als autowasser aanbiedt. Best zielig om hun beteuterde gezichten te zien als Victor langs scheurt. Dan realiseer je wel hoe verwend wij zijn.

Aangekomen in Ollantaytambo kunnen we vrijwel direct in de trein stappen. Agua Calientes is namelijk niet bereikbaar via een weg. Onderweg wordt duidelijk waarom, het dorpje ligt echt midden tussen de bergen en de spoorweg volgt de bank van de rivier. Het is hier oerwoud en alles is groen en het voelt zelfs vochtig (hoera, na 3 weken droogte zijn we daar wel aan toe). Natuurlijk worden we getrakteerd op een mooi uizicht; bergen, een wild stromende rivier, honderden vogels, stralend blauwe lucht met stapelwolken en hier en daar een inka ruine.

Agua Calientes is een piepklein dorp en je wordt bij de uitgang van het station al gelijk bestookt met tientallen souvenier stands, gelukkig is het hotel dichtbij en kunnen we snel doorlopen :) shoppen doen we later wel. Gelukkig is het hotel netjes, beetje oudbollig maar schoon en comfortabel. Na wat gegeten te hebben snel naar bed want 1. Mama is ziek (sorry!!) en 2. we moeten morgen om half 6 (!!!) in de bus naar Machu Picchu.

Vanochtend, of zeg maar gerust vannacht, door het donker op weg naar de bus. De bergen om ons heen zijn overdag al indrukwekkend maar in het donker zijn deze reuzen nog veel indrukwekkender. Om half 6 komt de stroom minibusjes op gang. Wat is het hier goed geregeld, de mensen die als eerste stonden te wachten worden netjes als eerste in de bus gelaten. De busjes zelf zijn super modern (dus met vering!!) en de buschauffeurs zijn in pak en zien er reliable uit. Wat ons opvalt is dat het helemaal niet koud is en in de bus beslaan de ramen vanwege de vochtigheid en de lichaamswarmte van de mensen, net als op een regenachtige dag in de stadsbus in NL.

Na 30 minuutjes zichzaggende de berg op zijn we er dan eindelijk, Machu Picchu. Nog even een klim maken en vanwege onze verkoudheid hijgend boven komen maar dan...wauw...wat een gewaarwording. Een complete stad verrijst op de top van een berg met aan alle kanten terrassen. Geen foto kan dit vangen, wat we natuurlijk wel hebben geprobeerd getuigen de vele foto´s op onze geheugenkaartjes.

Om pakweg kwart over zes vanochtend stonden we op het hoogste punt van Machu Picchu om de zon over de bergtoppen te zien komen en, ondanks dat de wolken voor de zon dreven, was dat wel heel mooi.

zonsopkomst

Na rustig om ons heen gekeken te hebben, de hartslag weer omlaag hadden gebracht was het op weg naar het volgende avontuur. Het beklimmen van Huayna Picchu, de bergtop die zo´n 400 meter boven Machu Picchu uittorent.Boven op deze top hebben de inka´s ook terrassen en een huis gebouwd, ongelooflijk! Alvorens de berg te beklimmen hebben we ons territorium afgebakend door stiekem een plasje te plegen in de bosjes, we gaan toch zeker niet eerst weer helemaal naar de ingang lopen?? Vervolgens hebben we ruim een uur en een kwartier geklommen over een stijle en gladde inka trap, iedere keer weer uitpuffen. Maar het was het helemaal waard, het uitzicht op Machu Picchu is adembenemend en de ruines zijn ook hier weer erg mooi en intigrerend. Na een klein uurtje zijn we weer aan de klim naar beneden begonnen. Mama was de bikkel want die liep zonder angst naar beneden, terwijl de hoogte en het ontbreken van een railing bij mij toch wel angstige momenten bezorgde. Ik was als de dood om te vallen dus heel voorzichtig, nog net niet op mijn billen, de stijle trappen weer af. We zijn heelhuids aangekomen, onze investering in bergschoenen heeft zijn vruchten afgeworpen.

machu picchu

Terug in Machu Picchu, zijn we totaal gebroken door de klim en het gebrek aan eten, bij de ingang even een broodje gaan eten om weer wat energie op te doen. Daarna zijn we gewapend met een Total Guide to Machu Picchu en een kaart van de ruine, op ons gemak de ruine gaan bekijken. Steeds weer stonden we versteld van de bouwwerken, de hoogte en de werkmethoden van de inka´s. Zo spleten inka´s stenen door gaten te maken in de steen, daar hout in te doen en dit nat te maken zodat het uitzette en uiteindelijk de steen deed barsten. En de heilige rots heeft de vorm van de achterliggende berg, helaas dat we dat niet konden checken want wederom ontnamen de wolken ons het zicht :)


Om 14.00 zijn we met moeie benen en een fles cola in de bus gestapt. Onderweg stonden opeens twee jongetjes in rode gewaden langs de weg en zwaaiden naar ons, ondertussen heel hard ´goodbye´ roepend. De weg naar de ruine is ook op te lopen via trappen die de verschillende bochten verbinden, via deze trappen rende een van de jongetjes steeds naar beneden om naar ons te zwaaien. We zijn hem zeker 6 keer tegen gekomen en iedere keer moest iedereen weer hard lachen. Wat mama en ik al dachten, kwam hij onderaan de berg in de bus om centjes te vragen. Onder applaus en helemaal bezweet zwaaide hij naar ons, ´goodbye´ in alle talen roepend, om vervolgens zijn tasje open te houden voor vrijwillige donaties, haha. Iedereen in de bus vond het een geweldige actie en hij heeft dan ook flink geld opgestreken. Even ter informatie, deze jongeman heeft de hele weg naar beneden gerend op sandalen gemaakt van autobanden. Respect!


We zijn moe, vies en een ervaring rijker. We vinden onszelf bikkels omdat we ondanks onze snotneuzen toch maar mooi een berg hebben beklommen. We gaan een hapje eten en dan ons bedje opzoeken. Mama voelt zich niet heel lekker en we hebben onze treintickets omgezet naar een vroeger trein omdat Agua Calientes niet echt een plek is om een hele dag te hangen. In plaats daarvan gaan we naar Ollantaytambo om wederom de inka overblijfselen te aanschouwen.

Meer foto´s volgen want de internetverbinding is hier niet ´je van het´